Motyw nieszczęśliwej miłości pojawia się w literaturze każdej epoki, choć kształtowany jest zgodnie z konwencjami danego nurtu. W mitologii greckiej odnajdziemy wiele wątków miłosnych. Wzruszająca jest opowieść o Orfeuszu i Eurydyce.
103. „Samotność, cóż po ludziach?” – najciekawsze Twoim zdaniem literackie portrety bohaterów skazanych na samotność z wyboru. Bohaterowie opisywani przez literaturę różnych epok, którzy nie byli rozumiani przez otoczenie, bardzo często doświadczali uczucia samotności. Myślę, że takiej samotności doświadczali przede wszystkim ci, którzy przerastali innych ludzi pod różnymi względami. Najczęściej inteligencją, wyobraźnią i predyspozycjami wodzowskimi. Niektórzy wybierali samotność, aby zrealizować ideę, która im przyświecała, i poświęcali jej całe swoje życie. Samotność, cóż po ludziach? Słowa te wypowiedział główny bohater III części Dziadów Adama Mickiewicza w Wielkiej Improwizacji. Konrad, filareta, zdaje sobie sprawę z tego, że jest równocześnie poetą, który siłą przeżyć i uczuć przerasta swoich towarzyszy więziennych. I dlatego czuje się nie zrozumiany i samotny. Pragnie dokonać sam wielkich rzeczy – przyczynić się do wyzwolenia umęczonej Ojczyzny. I tylko on – jego zdaniem – poeta, ma prawo domagać się tego od Boga. Godzi się więc na osamotnienie, wręcz skazuje na nie, ponieważ chce osiągnąć cel, który przed sobą postawił. Większość polskich bohaterów romantycznych to samotnicy z wyboru, którzy – właśnie dlatego, że przerastali otoczenie pod każdym względem – stawiali przed sobą wielkie cele. Kordian z dramatu Juliusza Słowackiego przypomina bardzo Konrada. Podobnie jak tamten, postanawia życie poświęcić wyzwoleniu Polski. Aby osiągnąć swój cel, godzi się z samotnością. W podziemiach katedry św. Jana liczy jeszcze na współpracę z innymi, ale wyniki głosowania uświadamiają mu, że został skazany na samotność z wyboru, w momencie kiedy zdecydował się na zabicie cara – króla Polski. Kiedy pełni służbę w przedpokoju monarchy, czuje się samotny i opuszczony przez wszystkich i być może również dlatego nie jest w stanie dokonać zabójstwa. Również przed śmiercią, na która został skazany, odczuwa Kordian głęboko swoje osamotnienie. Ale właśnie owa samotność, którą wybrał, spowodowała, że był w stanie skoncentrować się na jednym wybranym celu i jemu poświęcić całe swoje życie. Innym bohaterem, który doświadczył samotności wśród ludzi, był Jacek Soplica – ksiądz Robak z Pana Tadeusza Adama Mickiewicza. Początkowo był człowiekiem bardzo towarzyskim, miał licznych przyjaciół, znajomych i popleczników. Los jednak skazuje go na to, że zmuszony jest wybrać samotność. Po przeżyciu nieszczęśliwej miłości do Ewy i zabiciu Stolnika postanawia zrezygnować z życia świeckiego i wybiera życie samotne w zakonie bernardynów. Pragnie odpokutować za swoje winy i resztę życia poświęcić działalności patriotycznej. Z oddalenia kieruje tylko życiem i wychowaniem swojego jedynego syna Tadeusza, który dorasta w Soplicowie. Ksiądz Robak zdawał sobie z pewnością z tego sprawę, że samotność, którą wybrał, pozwoliła mu poświęcić się całkowicie działalności politycznej i patriotycznej. Następnym bohaterem, którego chciałabym przedstawić, jest hrabia Henryk z dramatu Krasińskiego Nie-Boska komedia. Przyczyną osamotnienia bohatera jest poetyckość jego natury, na którą został skazany przez los. Hrabia również wybiera samotność. Jako poeta czuje się nie zrozumiany przez żonę i rodzinę i dlatego ucieka w marzenia i świat poezji. Egoizm Hrabiego spowodował, że nie dostrzegł on duchowych cierpień żony, a później syna. Wybrał samotność, ponieważ sądził, że najbliżsi mu ludzie nie będą w stanie zrozumieć tego, czym jest dla niego poezja. Hrabia czuje się również wyobcowany, w momencie gdy podejmuje się przywództwa nad własną klasą – arystokracją. Pragnie bronić świata, w którym sam dostrzega wiele zła, co również wzmaga jeszcze jego osamotnienie. W końcu popełnia samobójstwo. Zupełnie innym, zdawać by się mogło, bohaterem, który skazał się na samotność wśród ludzi, był doktor Judym z powieści Stefana Żeromskiego Ludzie bezdomni. Był to młody człowiek, któremu udało się zdobyć wykształcenie i uciec od „rynsztokowego” życia, jakie wówczas pędzili ludzie z jego sfery. Nie bardzo potrafił znaleźć sobie właściwe miejsce w społeczeństwie. Wyobcowany ze środowiska proletariatu miejskiego, z którego się wywodził, z odrazą patrzył na życie ludzi z tych sfer. Ale choć współczuł biedakom, nie miał już z nimi wspólnego języka. Wejście w świat ludzi dobrze sytuowanych nie spełniło jego oczekiwań. Poznaje niewielką wartość moralną tego środowiska, egoizm i pogardę dla ludzi niżej stojących w hierarchii społecznej. Początkowo próbuje walczyć z oportunizmem i obojętnością ludzi bogatych, ale nie odnosi sukcesów. Nie znajduje zrozumienia najpierw w środowisku warszawskich lekarzy, zaś później u właścicieli Cisów. Dzięki swojej wrażliwości na krzywdę ludzką i chęci działania na rzecz najbiedniejszych, pozostaje do końca bezdomny i osamotniony. Jest więc Judym skazany na samotność dzięki własnej naturze, która nie pozwala mu pogodzić się ze złem tego świata. Wybiera życie w pojedynkę – bez żony i rodziny tylko dlatego, ażeby poświecić się dla innych. Odrzuca szczęście z ukochaną Joasią, by nie przeszkadzała mu w pracy społecznej. Myślę, że wszyscy bohaterowie, których opisałam wyżej, mimo iż żyli wśród ludzi, czuli się samotni i wyalienowani. Wszyscy oni zostali w jakiś sposób na ten stan skazani, dzięki sytuacji w jakiej się znaleźli lub naturze, którą obdarzył ich los. Świadomie często wybierali samotność, aby poświęcić się idei, którą uważali za najważniejszą. Dzięki temu większość z nich dokonała jednak czegoś w życiu i potrafiła skierować uwagę społeczeństwa w pożądanym przez siebie kierunku.
Miłości: Lalka: Lektura: Motyw nieszczęśliwej miłości pomiędzy Wokulskim a Izabelą Łęcką: 2: Jarek: Dziecka: Treny: Lektura: W trenach Jana Kochanowskiego ukazany jest żal ojca po stronie ukochanej córki. Bardzo istotny jest sposób przedstawienia dziecka w utworach. 3: Jarek: Szkoły: Ferdydurke: Lektura: Pierwszy epizod jest
Jednym z najsilniejszych uczuć, jakie towarzyszą człowiekowi w życiu, może być miłość. przybiera ona różne formy – może to być miłość romantyczna, przyjacielska, żywiona do członków rodziny, zwierząt, czynności, przedmiotów czy ojczyzny. Miłość może przynosić szczęście i spełnienie, a może także boleśnie ranić i sprawiać, że człowiek nie chce już żyć. Stała się ona jednym z najpopularniejszych motywów literackich, wykorzystywanym odkąd tylko ludzkość zaczęła tworzyć swoje dzieła. Miłość popycha bohaterów literackich do różnych działań, czasami sprzecznych z ogólnie pojmowaną moralnością. Powstało wiele literackich obrazów miłości, w których każdy może znaleźć tę, która najbardziej odpowiada jego wyobrażeniom na temat tego uczucia. Heloiza i AbelardRomeo i Julia – William SzekspirCierpienia młodego Wertera – Johann Wolfgang GoetheOgniem i mieczem – Henryk SienkiewiczMotyw miłości w innych dziełachHeloiza i AbelardHistoria ta jest przedstawieniem losów prawdziwych postaci – średniowiecznego teologa i filozofa Abelarda oraz Heloizy, która była jego młodszą o dwadzieścia lat uczennicą. Para potajemnie wzięła ze sobą ślub. Gdy rodzina dziewczyny dowiedziała się o tym, to jej wuj wydał rozkaz wykastrowania filozofa. W wyniku tych wydarzeń Heloiza trafiła do klasztoru, natomiast Abelard został zakonnikiem. Ich uczucie jednak nie wygasło – zakochani słali do siebie listy, z których część zachowała się do czasów współczesnych. Ostatecznie zakochani spoczęli po śmierci we wspólnym grobie. Ich związek stał się symbolem miłości tak silnej, że przetrwała ona rozłąkę i wiele nieszczęść. Jest to także przykład miłości niespełnionej i zakazanej, które nie zaakceptowali ludzie współcześni kochankom. Była ona skazana na niepowodzenie od samego początku, jednak Abelard i Heloiza walczyli o swoje uczucie, wbrew wszystkim przeciwnościom losu. Dzięki zachowanym listom ich miłość została na zawsze utrwalona w kanonie dzieł literackich traktujących o nieszczęśliwych, zakazanych uczuciach, które trwały mimo beznadziei i i Julia – William SzekspirInnym przykładem nieszczęśliwej miłości, jest uczucie, które połączyło bohaterów dramatu Szekspira – Romea i Julię. Byli oni członkami dwóch nienawidzących się od dawna rodów, czyli Montekich i Kapuletich. Wbrew rodowym waśniom młodzi zakochali się w sobie i potajemnie wzięli ze sobą ślub, na który niestety ich bliscy z pewnością nie wyraziliby zgody. Przez rodzinny konflikt i związek Romea i Julii zaczęły ginąć bliskie im osoby – taki los spotkał Tybalta, Merkucjo czy Parysa, który miał zostać mężem Julii. By nie popełnić przestępstwa bigamii, Julia upozorowała swoją śmierć. Nie wiedział o tym Romeo, który znalazł jej nieruchome ciało. Jego miłość do Julii była tak wielka, że gdy doszedł do wniosku, że dziewczyna zmarła, popełnił samobójstwo. Gdy Julia ocknęła się z letargu i ujrzała zwłoki ukochanego, podążyła za nim i także odebrała sobie życie. Bohaterowie stali się tym samym symbolami miłości wielkiej, ale nieszczęśliwej, niemożliwej do spełnienia. Zapisali się w historii literatury jako para nieszczęsnych kochanków, dla których nie było żadnej nadziei. Ich śmierć zakończyła wieloletni konflikt między rodzinami Montekich i Kapuletich, ale nie wróciło im to życia, które mogli spędzić szczęśliwie i młodego Wertera – Johann Wolfgang GoetheMiłość nieszczęśliwa zajmuje wiele miejsca wśród motywów literackich, a jednym z najbardziej znanych jej obrazów są “Cierpienia młodego Wertera” autorstwa Goethego. Główny bohater przeprowadza się na wieś i wyjątkowo mocno zakochuje w Lotcie. Niestety, dziewczyna jest już zaręczona z niejakim Albertem, Fakt ten staje się torturą dla Wertera – nie może on przestać kochać Lotty, ale jest świadomy tego, że nigdy jej nie zdobędzie, ponieważ ona chce być z kimś innym. Cierpienie toczy duszę Wertera, zatruwa jego myśli i spokój ducha. Dodatkowo cały czas pozostaje on w bliskich stosunkach z Lottą i Albertem, przyjaźni się z nimi, by być blisko ukochanej. Ta relacja jednak tylko potęguje jego ból. Ostatecznie Werter nie może znieść ciężaru swojego niespełnionego, tragicznego uczucia i popełnia samobójstwo. Uwalnia się w ten sposób od nieszczęśliwej miłości, która niszczyła jego życia i kończy raz na zawsze swoją relację z Lottą. Miłość zostaje więc przedstawiona przez Goethego jako potężna, destrukcyjna siła. Ogniem i mieczem – Henryk SienkiewiczSienkiewicz w pierwszym tomie swojej trylogii sportretował miłość, która musi pokonać wiele przeszkód stawianych jej na drodze, by ostatecznie stać szczęśliwym i spełnionym uczuciem. Główny bohater powieści – Jan Skrzetuski – zakochuje się w pięknej Helenie Kurcewiczównie. Niestety Helenę beznadziejnym uczuciem darzy także Kozak, Bohun, który zrobi wszystko, by ją zdobyć. Historie bohaterów dodatkowo rozgrywają się w niespokojnych czasach powstania Bohdana Chmielnickiego na Ukrainie. Skrzetuski musi więc walczyć o swoją ukochaną, pokonać wiele przeszkód i uwolnić ją z rąk Bohuna, by wreszcie móc pojąć ją za żonę. Miłość jest uczuciem, które motywuje go do działania i sprawia, że porusza on na ratunek ukochanej, od której oderwały go obowiązku względem ogarniętego walkami kraju. Drugim wątkiem miłosnym jest właśnie niespełnione uczucie Bohuna do Heleny. Mimo iż udaje mu się porwać, to nie jest w stanie wzbudzić w niej miłości do siebie. Bohun skazany jest więc na porażkę, a ostatecznie zostaje schwytany przez Skrzetuskiego, a Helenę udaje się uwolnić. Od tego momentu bohaterowie mogą żyć szczęśliwie razem. Jest to przykład miłości, która pokona wszelkie miłości w innych dziełachMiłość jest bardzo popularnym motywem literackim, który pojawia się w wielu dziełach znanych na całym świecie:Mitologia grecka – wiele mitów greckich i bóstw, takich jak Eros, poświęconych jest zagadnieniu – w Biblii wielokrotnie pojawia się motyw miłości, na przykład w Pieśni nad pieśniami, jest obecna także miłość Boga do Homera – miłość motywowała Odyseusza do walki o powrót do domu, a jego żonę do wiernego oczekiwania na jego Tristana i Izoldy – jest to jedna z najbardziej znanych w literaturze nieszczęśliwych historii o Rolandzie – ten epos rycerski jest przykładem ogromnej i gorącej miłości do i romanse Adama Mickiewicza – w balladach Mickiewicza pojawia się wniosek, że miłość jest jedną z najważniejszych perspektyw w życiu Adama Mickiewicza – w dramacie ukazana jest miłość do zniewolonej ojczyzny oraz nieszczęśliwa miłość Tadeusz Adama Mickiewicza – niespełniona miłość pchnęła Jacka Soplicę do popełnienia morderstwa, które zmieniło całe jego Juliusza Słowackiego – odrzucenie uczuć przez wybrankę serca skutkuje tym, że Kordian próbuje popełnić Bolesława Prusa – to historia wielkiej, niespełnionej miłości Stanisława Wokulskiego do Izabeli Łęckiej. Łęcka odrzucała Wokulskiego z powodu jego niewłaściwego pochodzenia i pracę w handlu, którą się bezdomni Stefana Żeromskiego – Tomasz Judym musi wybrać między miłością do ukochanej i osobistym szczęściem, a powinnością i długiem, który ma do spłacenia wobec społeczeństwa.
Motyw miłości nieszczęśliwej Miłość między Lottą a Werterem jest uczuciem, które od pierwszej chwili nie może mieć szczęśliwego zakończenia. Dziewczyna jest zaręczona z innym mężczyzną i pozostaje mu wierna.Wszyscy bez względu na wiek pragniemy kochać i być kochani. To wzniosłe uczucie czasem jednak boleśnie zawodzi. Motyw miłości nieszczęśliwej nie bez przyczyny przecież tak silnie utrwalił się w literaturze. Miłość z całą pewnością należy do najbardziej pożądanych przez człowieka uczuć. To ona potrafi sprawić, ze nagle wszystko wyda się piękniejsze i przyjaźniejsze. Dla obiektu uczuć zakochany jest gotowy zrobić niemal wszystko. Zapominając o własnych potrzebach, pragnie bowiem uszczęśliwić i oczarowywać sobą obiekt uczuć. Motyw miłości dojrzałej obrazowo dowodzi, że uczucia się nie starzeją. Szaleńczo zakochać można się w każdym wieku. Błędnie może nam się wydawać, że ta wyjątkowa emocja zarezerwowana jest jedynie dla osób młodych. Doświadczenia, które gromadzimy w trakcie życia, nie odbierają nam jednak wrażliwości i zdolności miłowania. A może nawet jako seniorzy bardziej potrzebujemy móc kochać, by w ramionach innej osoby nie bać się samotności? Niestety, to wzniosłe uczucie czasem boleśnie zawodzi. Motyw miłości nieszczęśliwej nie bez przyczyny przecież tak silnie utrwalił się w literaturze. Miłość i cierpienie często idzie w parze. Rozczarowania są nieodłącznym elementom kontaktów międzyludzkich. Najgorzej jednak gdy zostaniemy oszukani przez obiekt naszych westchnień. „Kochałem Żydówkę” to poruszająca powieść obyczajowa. W trakcie lektury przyjdzie nam cierpliwie przyglądać się rodzącemu się uczuciu i towarzyszącym mu zawirowaniom. Pierwsze zauroczenie potrafi być mylące. Gdy zasłona fascynacji i pożądania zacznie stopniowo opadać, można bardzo się zdziwić. Poznamy Jerzego, który niedawno owdowiał, ale pomimo iż skończył już siedemdziesiąty rok życia, łaknie miłości. Samotność to przykre uczucie więc nie można się dziwić, że stara się go unikać. Z usposobienia Jerzy jest wrażliwym romantykiem. Lubi grę na fortepianie, czas spędzany z rodziną i chwile przeznaczane na dbanie o własny wygląd i kondycję fizyczną. Poszukiwania partnerki za pomocą portali randkowych szybko okaże się dla niego owocne. W dzisiejszym świecie wystarczy zamieścić własny anons, by poznać mnóstwo osób. Trzeba jednak pamiętać, by w porę zestawić wyobrażenia z rzeczywistością. Jerzy zawsze był niezłomnym wyznawcą zasad damsko-męskich. Gdy pozna młodszą od siebie partnerkę złamie jednak wszystkie, pozwalając, by miłość zawładnęła jego sercem i umysłem. To wspaniałe, że w podeszłym wieku można jeszcze tak głęboko się zakochać. Niestety nierozwaga zawsze niesie ze sobą konsekwencje. Zafascynowany partnerką Jerzy nie będzie umiał racjonalnie myśleć. To dlatego bardzo późno dostrzeże symptomy, które mogły zapowiadać nieszczęście. Gdy w końcu dotrze do niego prawda, przeżyje szok. Będzie jednak za późno, a czasu cofnąć się nie da. Motyw miłości nieszczęśliwej oraz motyw miłości dojrzałej bardzo wyraźnie zarysowuje się w powieści. Okazuje się, że osobom dojrzałym, które mają za sobą bagaż doświadczeń, bywa trudniej. Marzenia nieczęsto się spełniają, a szanse, aby obie stronie darzyły się uczuciami w równym stopniu, są nikłe. To dlatego czasem jedna osoba wiele musi znosić, a nawet wybaczać. Książka dostępna stronie: „Jest to dramatyczna opowieść, o współżyciu dwojga ludzi, których los sprawił, że się spotkali, mając za sobą bagaż doświadczeń życiowych. Autor ciekawie opisuje powolny proces przechodzenia z relacji sielankowych do dramatycznego zwrotu akcji”. Złożona psychika Izabeli Łęckiej. Izabela Łęcka jest jedną z głównych postaci „Lalki” Bolesława Prusa. Próby „zdobycia” jej serca przez głównego bohatera – Stanisława Wokulskiego przewijają się przez całą akcję powieści i stanowią jeden z jej głównych wątków. Stanisław był w niej ślepo zakochany.
Motyw miłości nieszczęśliwej Odwzajemniona miłość to uczucie, którego pragniemy i potrzebujemy wszyscy. Relacje damsko-męskie bywają jednak bardzo skomplikowane. Motyw miłości nieszczęśliwej nie bez przyczyny przecież tak często bywa poruszany. Miłość to najbardziej wyjątkowe uczucie, jakiego może doświadczyć człowiek. Pragniemy kochać i być kochani. Móc dzielić z kimś swe troski i radości oraz mieć pewność, że zawsze zostaniemy wysłuchani. To upragnione przez wszystkich uczucie potrafi nadać sens życiu i uczynić każdą chwilę szczęśliwą. Zdarza się jednak, że miłość staje się pasmem cierpień. Los bywa przewrotny i pełen niespodziewanych zdarzeń. Nie sposób więc przewidzieć, jakie perypetie czekają daną parę. MOTYW MIŁOŚCI W KSIĄŻKACH – Motyw miłości nieszczęśliwej jest jednym z najczęściej poruszanych w literaturze i sztuce. Okazuje się, że wielokrotnie zakochanie kończy się dramatycznie. Do pełni szczęścia potrzebne są starania obu partnerów, a ci potrafią mieć różne potrzeby i pragnienia. Zawsze pozostajemy przecież indywidualnymi osobami. Wiele może nas połączyć, ale również dzielić, a kompromis nie zawsze jest osiągalny. Książki o miłości – co czytać! Książki z motywem miłości nieszczęśliwej poruszają ten trudny temat. Są to jedne z najbardziej poruszających historii. Wzruszeń na pewno nie zabraknie, skoro przyjdzie nam poznawać skomplikowane, miłosne relacje, których doświadczyli inni. Wiele osób z pewnością zdoła utożsamić się z poznanymi bohaterami, bo przecież podobne zdarzenia mają miejsce w prawdziwym życiu. Bariera na drodze nowo rodzącej się miłości w książce „Bez pamięci„ Jeden z głównych bohaterów – Falin – na skutek wypadku samochodowego traci żonę i córeczkę. Przez wiele lat mężczyzna żyje jak w amoku, nie potrafi pogodzić się z nieszczęściem, a ból po stracie najbliższych jest nie do zniesienia. Nadchodzi jednak dzień, w którym jedno zdarzenie wyrywa go z odrętwienia, a los na nowo rozdaje karty. Falin ratuje kobietę, która w efekcie traumatycznych przeżyć straciła pamięć. Zaczyna zwracać się do niej imieniem Oliwia, a czując, że jest w niebezpieczeństwie, postanawia zatroszczyć się o nią. Uczucie, które zaczyna rodzić się między nimi, przerywają częściowo odzyskane jej wspomnienia, a prawdziwe życie Oliwii staje się barierą na drodze nowo rodzącej się miłości. Czytaj dalej Motyw miłości nieszczęśliwej odnajdziemy w książce „Kochałem Żydówkę” To obyczajowa, dramatyczna opowieść o dojrzałych ludziach z bagażem doświadczeń, którzy zapragnęli znów pokochać. Młodym osobom ciężko jest nawiązywać satysfakcjonujące relacje, ale dla seniorów budowanie związku pozostaje jeszcze bardziej skomplikowane. Doświadczenia i przemyślenia gromadzone w trakcie życia, zamiast ułatwiać, utrudniają cały proces. Fabuła pozwoli nam poznać wdowca Jerzego, który, choć skończył już siedemdziesiąt lat, chce znów zaznać miłości. To dlatego odważy się szukać jej z pomocą portali randkowych. Jerzy gra na fortepianie i zdaje się kulturalnym romantykiem. Potrafi też dbać o relacje rodzinne, bo nigdy nie zapomina o wnukach. Los sprawi, że szybko pozna młodszą od siebie partnerkę. Głęboka, namiętna relacja szybko jednak rozczaruje. To wspaniałe, że dojrzali ludzie potrafią wręcz „oszaleć” z miłości. Niestety nierozwaga i brak czujności bez względu na wiek zawsze niesie ze sobą bolesne konsekwencje. Czytaj dalej Nieszczęśliwa miłość została opisana także w powieści „Pod innym niebem” Zrozumiemy, że miłosny zawód, choć bolesny, nie musi oznaczać końca wszystkiego. Jest to lektura napisana w lekki i obrazowy sposób, dzięki czemu trudno będzie nam oderwać się od tej historii. Poznamy Dorotę, która jak dotąd wiodła szczęśliwe życie. Niestety, gdy dowie się, że jest w ciąży, ukochany zacznie wypierać się ojcostwa i bez skrupułów ją porzuci. W jednej chwili na jej barki spadnie mnóstwo problemów. Przyszłość zacznie jawić się jako wielka niewiadoma. Możliwość ukończenia studiów i planowania kariery w tych okolicznościach wyda się niemożliwa. Ciągły brak pieniędzy będzie wszystko jeszcze bardziej utrudniał, ale los zamierza ją zaskoczyć. Niespodziewanie Dorota odziedziczy bajoński spadek. I dowie się ,że jest szlachetnie urodzona. Jeśli zechce przejąć majątek, będzie jednak musiała porzucić wszystko i wybrać się na drugi koniec kuli ziemskiej. Odnajdowanie się w nowym miejscu może być karkołomnym zadaniem, ale może dla Doroty i jej córki jest to szansa, by zacząć wszystko od nowa? Czytaj dalej „Finezja uczuć” to kolejna książka, w której odnajdziemy motyw miłości nieszczęśliwej Ta powieść opowiada też o poczucia obowiązku wobec najbliższych i sile ludzkich uczuć, które potrafią uszczęśliwiać, ale i ranić. Przyjdzie nam poznać bardzo przeciętne małżeństwo. Ich codzienność już dawno stała się przewidywalna i rutynowa. Adam większą część czasu spędza w pracy, a Alicja dba o dom i coraz bardziej odczuwa samotność. To niebezpieczna sytuacja, która naraża na szwank ich pożycie. Gdy na drodze Alicji pojawi się nowy mężczyzna, jej zmysły się rozbudzą. Niestety jest to ksiądz, a w purytańskim kraju nie ma miejsca na podobne uczucie. Nieszczęśliwa, małżeńska miłość wepchnęła Alicję w ramiona innego. Kolejna miłostka wyrasta więc na zgliszczach innego uczucia. Co z tego wyniknie? Czytaj dalej Motyw miłości nieszczęśliwej odnajdziemy w powieści „Drugie życie rzeczy” Główna bohaterka przyłapie męża na seksie z kochanką. Cała sytuacja będzie miała miejsce w bardzo zwyczajny dzień. Nie mogłaby przewidzieć i przygotować się na to, że po powrocie z pracy, we własnym domu, we własnym łóżku ujrzy taką scenę. Zszokowana i obrzydzona będzie w stanie jedynie wybiec przed dom i zwymiotować. Zrozumie, że właśnie coś się skończyło, a pomimo tego będzie musiała jakoś sobie poradzić. Ta powieść przekona nas, że ostatnie słowo zawsze należy do nieprzewidywalnego życia. Niektóre zdarzenia mówią, a wielu ludzi staje się lepszych, nawet gdy czynią zło. Tę historię trzeba poznać, by głęboko docenić jej przekaz. Czytaj dalej O nieszczęśliwej miłości mówi też książka „Na pożółkłym papierze” Główna bohaterka porzuciła narzeczonego, by próbować zasmakować wolności. Wydawało jej się, że sama będzie mogła się realizować. Podjęta szesnaście lat temu decyzja okazała się jednak niefortunna. Z czasem pozostała bowiem jedynie samotność i żal. Nieświadomie dramatycznie odmieniła swój los, a teraz będzie chciała wyjaśnić wiele kwestii. Zacznie więc pisać do dawnego ukochanego listy, by wytłumaczyć, dlaczego tak postąpiła. Czasu cofnąć się nie da, ale warto doprowadzić do końca najważniejsze kwestie. Czytaj dalej Zaprezentowane książki obrazowo opisują motyw miłości nieszczęśliwej. Warto po nie sięgnąć, by przeżyć chwile pełne wzruszeń. Pamiętajmy, że podobne zdarzenia mają miejsce w prawdziwym życiu.Wspaniałą pochwałą miłości, wręcz peanem na jej część, jest Hymn o miłości św. Pawła. Trudno odnaleźć w całej historii kultury inny tekst, który można byłoby z owym słynnym fragmentem listu do Koryntian porównać. Jego piękno, głębia i niezwykła sugestywność wzbudzają podziw także dziś. Motyw miłości w Biblii
Nieszczęśliwa miłość to jeden z najczęściej wykorzystywanych motywów, nie tylko w literaturze. I bardzo często kończy się to w ten sam sposóbW serii o motywach literackich dowiecie się, w jakich ut – Lytt til Motyw NIESZCZĘŚLIWEJ MIŁOŚCI | MOTYWY LITERACKIE do rozprawki maturalnej #4 | Lektury Bez Cenzury fra Lektury Bez Cenzury direkte på mobilen din, surfetavlenJesteś w: Motyw miłości Pisarz zasygnalizował w utworze problem cierpień ludzi w małżeństwie bez miłości. Niespełnieni w związku się rodzice Klary, nieszczęście jest również udziałem Radosta i Dobrójskiej – rozdzielonych w młodości poprzez decyzję rodziców. Cierpieliby również Gustaw i Aniela, gdyby nie pojawiło się między nimi uczucie. Choć dzieło nie jest tragiczną historią, to jednak nakreśla negatywne konsekwencje praw w czasach, gdy o przyszłości ludzi nie decydowali oni sami, lecz rodzice i stosunki społeczno-majątkowe. „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza Wątek miłosny jest najważniejszy i najbardziej znaczący w dziele, zaznaczający się wyraźnie we wszystkich księgach. Zarzewiem konfliktu między rodami była miłość Jacka Soplicy do Ewy Horeszkówny. Zakończona nieszczęśliwie i nigdy niespełniona doprowadza Jacka do zbrodni, a w następstwie do przywdziana habitu bernardyna. Najważniejsza miłość w dziele to jednak rodzące się uczucie między potomkami Ewy i Jacka, Zosią i Tadeuszem, mające tym szczęśliwy finał i kończące spór między rodzinami. W Panu Tadeuszu mamy miłość szczęśliwą, która jest swoistym dopełnieniem burzliwej i nieszczęśliwej miłości Jacka i Ewy. Po wielu latach ich dzieci zakochują się w sobie i doprowadzają tym samym do pogodzenia zwaśnionych rodów, niczym szekspirowska para Romeo i Julia. Jednak w tym przypadku nie ma samobójczej śmierci kochanków. Para staje na ślubnym kobiercu. Miłość Tadeusza i Zosi zaskakuje szczerością i prawdziwością uczuć, oboje nawzajem się uzupełniają i rozumieją. Jako para mogą stanowić wzorzec miłości 1 2 3 4 5 6 7 Tadeusz Gajcy Modlitwa żołnierska. Podmiot liryczny postrzega Marię jako łagodną matką Chrystusa. Jednak zmaganie z wojną zmusza do próśb o siłę, zmiłowanie, łaskę i błogosławieństwo. Walczący proszą o wysłuchanie wszystkich słów, które kierują do Matki Boskiej. Najbardziej zależy im na skutecznej walce: Różowe dni. Romeo i Julia to bezapelacyjnie najbardziej znany dramat miłosny i jedna z najsłynniejszych tragedii Williama Szekspira w historii literatury światowej. Historia dwojga młodych kochanków, którzy nie mogą zrealizować swojej wielkiej miłości przez zadawniony konflikt pomiędzy rodzinami, z których pochodzą, stworzyła niejako nowy kanon dramatu i nowy sposób opowiadania o miłości, nieszczęściu, waśniach i konsekwencjach nieuzasadnionej, ale wciąż podsycanej przez ludzi nienawiści do bliźnich. Siła sporu, który jest jedną z głównych osi fabularnych tego dramatu, zbiera krwawe żniwo uświadamiając nam, czytelnikom lub teatralnym widzom, jak wielką i niszczącą moc może mieć zło, jeśli pozwolimy mu się rozwijać w naszym pobliżu. Konflikt w Romeo i Julii jest wielopłaszczyznowy i daje o sobie znać na bardzo wiele różnych sposobów. Pierwszym najważniejszych konfliktem racji jest oczywiście konflikt dwóch nienawidzących się od bardzo dawna rodów arystokratycznych pochodzących z włoskiej Werony. Są to rody Montekich, z którego pochodzi Romeo, oraz Kapuletów, z których pochodzi piękna Julia. Nie znamy ani powodu sporu ani też jego początków, ponieważ kiedy zaczyna się akcja dramatu, trwa on już od bardzo dawna – od tak dawna, że wzajemną nienawiścią nie pałają do siebie już wyłącznie członkowie zwaśnionych rodzin, lecz także – co jest całkiem kuriozalne – służący obu domów (od ich kłótni zaczyna się dramat). Nie przyczyna jest więc najważniejsza, lecz intensywność obrazowanej wojny. Na tym tle odznaczają się zwłaszcza Kapuletowie zakochani we własnych arystokratycznych przywilejach. Ich snobistyczny i egoistyczny tryb myślenia o sobie samych bardzo rzutuje na wychowanie córki i to właśnie otwiera drogę do wejścia na kolejny poziom skonfliktowania bohaterów. Kapuletowie nakłaniają bowiem córkę do małżeństwa z księciem Parysem, co prowadzi do kolejnej kłótni. Julia jest bowiem totalnie pogrążona w młodzieńczym uczuciu do Romea. Rodzice jednak w ogóle nie biorą zdania córki pod uwagę, uważając, że jako młoda dziewczyna nie ma ona doświadczenia potrzebnego do rozsądnego zarządzania swoim przyszłym życiem, w tym małżeństwem. Julia pogrąża się więc w głębokiej rozpaczy, a jej rodzice przekonani o swojej racji narzekają na brak subordynacji córki. Konflikt racji w tym przypadku pokazuje też różnicę między sposobem wychowania preferowanym w dwóch domach. W czasie kiedy Kapuletowie chcą zmusić swoją córkę do postępowania według ich woli, rodzice Romea wydają się wykazywać szacunek wobec wyborów i decyzji dziecka, chociaż również nie są w stanie przejść do porządku dziennego nad obiektem, w którym syn zdecydował się ulokować uczucia. Konflikt rozlewa się na innych członków rodziny doprowadzając do kolejnych tragedii. Jako jeden z pierwszych bohaterów ginie Merkucjo, najbliższy przyjaciel i powiernik Romea, w dodatku jedyna postać wprowadzająca do dramatu Szekspira nutę humorystyczną. Merkucjo ginie przystępując do pojedynku w obronie przyjaciela, jednak ginie z ręki Tybalta, krewnego Kapuletów. Niezawinionej straty nie jest w stanie znieść ugodowy dotąd Romeo i w akcie zemsty morduje kuzyna swojej ukochanej. To doprowadza do katastrofalnego ciągu przyczynowo-skutkowego, który ostatecznie doprowadza do śmierci dwójki głównych bohaterów dramatu, Romea i Julii, najmłodszych i najmniej winnych dziejącemu się wokół nich złu, najmniej również związani z konfliktem dzielącym od lat ich rody. Pokazuje to, jak bezpodstawnie i ślepo potrafi działać ręka nienawiści, jeżeli jej na to pozwolimy. Młodzi giną nie widząc w tak okrutnym świecie miejsca dla swojej miłości. Konflikt to tak naprawdę, zaraz obok nieszczęśliwej miłości, główny temat Romea i Julii. Warto zwrócić uwagę, że w którymś momencie członkowie zwaśnionych rodzin sami nie byli już w stanie przypomnieć sobie tego, o co chodziło im (albo wręcz ich przodkom) na początku. W momencie akcji dramatu nie istnieje pomiędzy rodami konkretny konflikt racji, nie kłócą się o coś konkretnego. Jest to już zupełnie absurdalny i pozbawiony jakiegokolwiek sensu festyn wzajemnej nienawiści, w której nie chodzi o przekonanie kogoś do swoich racji, ale o to, by drugi oberwał mocniej, żeby oponent więcej stracił. Rodziny Montekich i Kapuletów potrafią się pogodzić dopiero ze względu na żałobę spowodowaną przez jednoczesną śmierć członków obojga rodzin. Dopiero wówczas rachunek nienawiści wydaje się zostać wyrównany. Motyw miłości w „Nad Niemnem”. Osią główną powieści „Nad Niemnem” Elizy Orzeszkowej jest intryga miłosna, związana z osobą Justyny Orzelskiej. Ma za sobą pierwsza miłość do Zygmunta Korczyńskiego, który ożenił się z majętną panną, lecz znudzony małżeństwem, stara się odgrzać dawne uczucie. Justyna stanowczo MATURA 2022 - co warto wiedzieć przed egzaminem? | Lektury Bez CenzuryTrochę porad, trochę autoreklamy. No i powodzenia na maturze! :D Wszystkie opracowania do matury: Motywy literackie: Film o rozprawce: 30, 2022KORDIAN, czyli SZKALOWANIE PAPIEŻA, MICKIEWICZA i Polaków | Kordian - opracowanie | Lektury Bez CenzuryIroniczne disowanie absolutnie wszystkiego to ulubione zajęcie Słowackiego. Tym bardziej, gdy ktoś nadepnie mu na odcisk. Dziś omówimy sobie "Kordiana", a konkretniej "Spisek koronacyjny", czyli pierwszą część trylogii. Trylogii, która nigdy nie ujrzała światła dziennego. I dowiecie się, dlaczego największy wpływ na powstanie tego dramatu miał... Adam Mickiewicz! OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 21, 2022JAK SIĘ UCZYĆ DO MATURY (i nie tylko)? | TAK UWAŻAM #5 | Lektury Bez CenzuryŻeby się nauczyć, najpierw trzeba się nauczyć, jak się uczyć. Wykujcie mi to na nagrobku XD Link do książki "Włam się do mózgu": OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 06, 2022Motyw CIERPIENIA | MOTYWY LITERACKIE do rozprawki maturalnej #6 | Lektury Bez CenzuryCoś jakoś podejrzanie dużo tego cierpienia w lekturach... Czy to sugestia, że całe życie to pasmo wiecznego cierpienia? W serii o motywach literackich dowiecie się, w jakich utworach znajdziecie motyw miasta. Może się przyda kiedyś przy pisaniu jakiejś rozprawki. A może nie. XD OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 30, 2022CIERPIENIA MŁODEGO WERTERA, czyli ZBUNTOWANY typ próbujący odbić DZIEWCZYNĘ KOLEGI | LBCWerter cierpi. Bo się nieszczęśliwie zakochał, bo wyrzucili go z imprezy, bo świat jest beznadziejnie skonstruowany. Werter się buntuje, ale jest to chyba najbardziej bierny bunt w historii. Werter biadoli, biadoli i biadoli... Dziś omówimy "Cierpienia młodego Wertera" - powieść, która swego czasu była gigantycznym hitem i poniosła się viralowo! OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 16, 2022Motyw MIASTA | MOTYWY LITERACKIE do rozprawki maturalnej #1 | Lektury Bez CenzuryJedni kochają miasta, inni ich nienawidzą. A jak motyw miasta zaprezentowany jest w lekturach? W nowej serii o motywach literackich dowiecie się, w jakich utworach znajdziecie motyw miasta. Może się przyda kiedyś przy pisaniu jakiejś rozprawki. A może nie. XD OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 14, 2022ROSJANIE W LEKTURACH, czyli władza kontra ludzie | Lektury Bez CenzuryRosyjska władza to nie wszyscy Rosjanie - tak było od setek lat, co dobrze widać w w lekturach przerabianych w szkole. Linki do zbiórek dla Ukrainy: Każda pomoc się liczy! Pomóżmy, bo my, Polacy, wiemy, co to okupacja. OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 02, 2022MICKIEWICZ czy SŁOWACKI? - Q&A | Lektury Bez Cenzury ExtraWolę Mickiewicza czy Słowackiego? Jaki motyw w książkach denerwuje mnie najbardziej? Co wywaliłbym z kanonu lektur? Na te i inne pytania odpowiadam w Q&A z okazji roku kanału. XD OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 22, 2022Motyw SAMOTNOŚCI | MOTYWY LITERACKIE do rozprawki maturalnej #4 | Lektury Bez CenzurySamotność to taka straszna trwoga... Samotność, cóż po ludziach... Jedni zostali zmuszeni do samotności, inni postawili na samotność z wyboru. A jeszcze inni czują się samotni w swojej genialności. W serii o motywach literackich dowiecie się, w jakich utworach znajdziecie motyw samotności. Może się przyda kiedyś przy pisaniu jakiejś rozprawki. A może nie. XD OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 15, 2022ZBRODNIA I KARA, czyli PSYCHICZNY typiarz w NUDNYM kryminale | Zbrodnia i kara - opracowanie | LBCCo ma wspólnego "Zbrodnia i kara" z Kucami z Bonksu? Znacznie więcej, niż mogłoby się Wam wydawać! A poza tym - trochę mnie to wynudziło. Ale to z pewnością moja wina, bo nie byłem gotowy na kulinarne uniesienia w restauracji u Dostojewskiego. Dziś omówimy sobie "Zbrodnię i karę" Fiodora Dostojewskiego... A właściwie tylko połowę tej lektury... OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 09, 2022Czy lektury mogą być SZKODLIWE? | TAK UWAŻAM #4 | Lektury Bez CenzuryNie ma rzeczy idealnych, wszystko ma jakieś wady - także lektury. Ale czy mogą być szkodliwe? Spróbuję odpowiedzieć na to pytanie posługując się analogią do... siłowni XD OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 06, 2021Motyw NIESZCZĘŚLIWEJ MIŁOŚCI | MOTYWY LITERACKIE do rozprawki maturalnej #4 | Lektury Bez CenzuryNieszczęśliwa miłość to jeden z najczęściej wykorzystywanych motywów, nie tylko w literaturze. I bardzo często kończy się to w ten sam sposób... W serii o motywach literackich dowiecie się, w jakich utworach znajdziecie motyw nieszczęśliwej miłości. Może się przyda kiedyś przy pisaniu jakiejś rozprawki. A może nie. XD OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 30, 2021DZIADY CZ. IV, czyli kobieto... PUCHU MARNY... | Dziady cz. IV - opracowanie | Lektury Bez CenzuryKażdy, kto kiedykolwiek był nieszczęśliwie zakochany, porzucony czy zdradzony przez najbliższą osobę może utożsamiać się z Gustawem. Bo w takiej sytuacji przez głowę przebiegają myśli i emocje, które trudno kontrolować. Dziś omówimy czwartą część "Dziadów", czyli bardzo osobiste wyznanie Mickiewicza. I trzeba przyznać - wyznanie bardzo uniwersalne. OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 22, 2021Czy trzeba przeczytać KAŻDĄ LEKTURĘ? | TAK UWAŻAM #3 | Lektury Bez CenzuryOdpowiedź wydaje się oczywista - no bo chyba każdy zna osobę, która albo przeczytała niewiele lektur, albo ciągle jechała na streszczeniach i opracowaniach. Przy czym warto lekturom dać szansę, bo czytanie niesie sporo korzyści, więc warto próbować. A przynajmniej TAK UWAŻAM XD OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 15, 2021Motyw DUCHÓW I ZJAW | MOTYWY LITERACKIE do rozprawki maturalnej #3 | Lektury Bez CenzurySą rzeczy w niebie i na ziemi, o których się nawet fizjologom nie śniły... Czy jakoś tak... XD W serii o motywach literackich dowiecie się, w jakich utworach znajdziecie motyw duchów, zjaw i upiorów. Może się przyda kiedyś przy pisaniu jakiejś rozprawki. A może nie. XD OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 08, 2021DZIADY CZ. II, czyli ŚREDNIO UDANY seans spirytystyczny | Dziady cz. II - opracowanie | LBCDruga część "Dziadów" - i w ogóle "Dziady" wileńsko-kowieńskie - to dowód na to, że nawet Mickiewicz miewał problemy. Bo męczył się z tym wszystkim niemiłosiernie. Nic więc dziwnego, że dramat Mickiewicza pozostawia sporo do życzenia i pojawiają się w nim nieścisłości. Tym bardziej, że pierwotna wersja dramatu różni się od tego, co ostatecznie trafiło do druku. OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 01, 2021Czy czytanie książek JEST TRUDNE? | TAK UWAŻAM #2 | Lektury Bez CenzuryNiby co trudnego może być w czytaniu książek? Przecież wystarczy usiąść, wziąć do ręki książkę i po prostu czytać. No tyle że nie, bo w dzisiejszych czasach to nie jest takie proste... A przynajmniej TAK UWAŻAM XD OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 25, 2021Motyw MŁODOŚCI | MOTYWY LITERACKIE do rozprawki maturalnej #2 | Lektury Bez CenzuryChociaż wiek to tylko liczba, to jednak w młodości kształtują się poglądy, cele i marzenia, które będą miały wpływ na nasze dalsze życie. A jak motyw młodości zaprezentowany jest w lekturach? W serii o motywach literackich dowiecie się, w jakich utworach znajdziecie motyw młodości. Może się przyda kiedyś przy pisaniu jakiejś rozprawki. A może nie. XD OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 18, 2021ZEMSTA, czyli CHORE AKCJE dwóch zgryźliwych tetryków | Zemsta - opracowanie | Lektury Bez CenzuryPieniacz z bardzo krótkim lontem, prawnik oszukista, dziewczyna bawiąca się uczuciami innych, chłopak próbujący zaliczać laski metodą na księcia, kobieta-blachara i typ, który jest kozakiem jedynie w necie. Aż dziw bierze, że to wszystko skończyło się pozytywnie... Dziś omówimy sobie "Zemstę", czyli jeden z najbardziej znanych fanfików Aleksandra Fredry. XD OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 11, 2021Czy trzeba ZMIENIĆ LISTĘ LEKTUR? | Tak uważam #1 | Lektury Bez CenzurySpróbuję odpowiedzieć na to pytanie, sięgając do słynnej PODSTAWY PROGRAMOWEJ! XD W pilotażowej serii Tak uważam będę próbował odpowiedzieć na różne pytania - niekoniecznie związane z lekturami. :> OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 04, 2021POTOP, czyli PRZYPAŁY Andrzeja Kmicica | Potop - opracowanie | Lektury Bez CenzuryAndrzeju... Andrzeju... Rety... Rety... Jeju... Łajdaku przeklęty, przepadnij w odmęty! XD "Potop" to fantastyczna, trzymającą w napięciu i pełna zwrotów akcji opowieść o Kmicicu / Babiniczu, który właściwie co chwilę zalicza przypał za przypałem... OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 20, 2021ROZPRAWKA MATURALNA. Jak NIE STRACIĆ głupio punktów na maturze języka polskiego? | LBC ExtraNa maturze z języka polskiego aż 50 punktów możecie zdobyć z rozprawki i nie da się zdać bez jej napisania. Co zrobić, żeby zdobyć jak najwięcej punktów? Na co zwrócić uwagę? Jak wygląda klucz maturalny z języka polskiego? W tym filmie ogarniemy rozprawkę maturalną na przykładzie... pójścia na melanż XD OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 01, 2021BALLADYNA, czyli malinowy kryminał? To tylko IRONIA! | Balladyna - opracowanie | Lektury Bez CenzuryProsty, malinowy kryminał? Oj, nic bardziej mylnego… Balladyna Juliusza Słowackiego to dzieło niejednoznaczne, wielowymiarowe i trudne w interpretacji. Nie rozumiem więc, dlaczego jest to lektura obowiązkowa w podstawówce… Gościnnie: Maria Wiernicka-Kowalik Kanał klocucha: Kanał Dema: OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 29, 2021WESELE, czyli gdy impreza WYMKNIE SIĘ spod kontroli | Wesele - opracowanie | Lektury Bez CenzuryWesele, hej wesele tańcowało, grało i śpiewało... Aż do postradania zmysłów... I weselników, i czytelników, bo można oszaleć od całej masy symboli obecnych w dramacie Wyspiańskiego. W tym odcinku programu Lektury Bez Cenzury pobawimy się w łowców easter eggów i spróbujemy jakoś to "Wesele" ogarnąć. OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 15, 2021LALKA, czyli STALKER i pusta lala | Lalka - opracowanie | Lektury Bez CenzuryOn - stalker z rozdwojeniem jaźni. Ona - upośledzona społecznie i tępa dziewczyna. To nie mogło się udać… W pierwszym odcinku programu Lektury Bez Cenzury omówimy „Lalkę” Bolesława Prusa. Na pewno przyda się Wam do matury. OBSERWUJ, ŻEBY NIE PRZEGAPIĆ KOLEJNYCH ODCINKÓW LBC! Więcej mnie - 01, 2021
Historia nieszczęśliwej miłości tytułowych bohaterów, którzy zyskali miano kochanków wszech czasów, wywarła wpływ na romantyczną koncepcję miłości i sposób pisania o niej. W literaturze można odnaleźć liczne odniesienia i aluzje do sztuki angielskiego dramaturga, a od końca XVIII wieku losy kochanków z Werony stały się
Literatura romantyczna wykształciła własny, specyficzny typ bohatera lirycznego, który stał się wyznacznikiem wartości dzieła dla wielu późniejszych pokoleń. Bohater ów był człowiekiem najczęściej osamotnionym, wyalienowanym, nie mogącym żyć w społeczeństwie ze względu na determinujący go sprzeciw wobec jego utartych zasad. Była to postać targana skrajnymi emocjami i wewnętrznymi konfliktami wywołanymi nadmierną wrażliwością na bodźce świata. Bohater taki dręczony był najczęściej piętnem nieszczęśliwej miłości, a jego tragiczne życie znajdowało swój finał w równie tragicznej śmierci. Jedną z najciekawszych tego typu postaci w literaturze polskiej jest Konrad Wallenrod. Konrad Wallenrod to tytułowy bohater wybitnej powieści poetyckiej autorstwa Adama Mickiewicza. Bohater ten to typowy przykład literackiego bohatera romantycznego. Przede wszystkim Wallenroda charakteryzuje tajemnicze osamotnienie. Jest to człowiek skupiony na sobie, wiecznie skupiony, skoncentrowany, zajęty własnymi myślami. Stroni od towarzystwa, uczt i wszelkich sytuacji publicznych. Dopiero później czytelnik dowiaduje się, że jest to spowodowane permanentnym i wieloletnim życiem pod przykrywką, odgrywaniem roli, posługiwaniem się fałszywą tożsamością i dbałością o to, by prawda nie wyszła na jaw. Wallenrod był bowiem litewskim dzieckiem porwanym z rodzinnej wsi i uwięzionym w zamku krzyżackim, co prawdopodobnie jeszcze bardziej pobudziło poczucie jego wyalienowania. Później Konrad, po powrocie na Litwę, zakochuje się w córce księcia, Aldonie, z którą bierze ślub. Niestety młodym nie dane jest długotrwałe szczęście, gdyż już niedługo Wallenrod (jeszcze wówczas jako Walter Alf) powodowany postępującymi klęskami wojsk litewskich podejmuje decyzję, która zaważy na reszcie jego życia. Postanawia poświęcić się, swoje życie i osobiste szczęście, by zniszczyć Zakon Krzyżacki. Dochodzi w nim do wewnętrznej przemiany, która również jest czynnikiem bardzo charakterystycznym dla bohaterów romantycznych, a która przejawia się w zmianie imienia. Walter zostaje giermkiem rycerza Konrada Wallenroda, który ginie w trakcie walk w Palestynie, a młody Litwin przywłaszcza sobie jego tożsamość i wstępuje w szeregi zakonne. Później Wallenrod wielokrotnie żałuje, że porzucił żonę, z którą na domiar złego cały czas ma kontakt, gdyż Aldona z rozpaczy kazała zamurować się w wieży opodal zamku dowodzonego przez męża. Oboje więc rozmawiają ze sobą często pogłębiając tym swoją tęsknotę, gdyż decyzja Aldony jest nieodwracalna przez moc sakralnej przysięgi. To wzmaga cierpienie Wallenroda, który już i tak jest wystarczająco wyczerpany wewnętrznym dramatem dziejącym się w nim przez całe życie. Żeby bowiem uwiarygodnić się w oczach krzyżaków, dopuszczał się strasznych czynów przeciwko Litwinom. Stał się więc nie tylko podwójnym agentem, ale też podwójnym zdrajcą. Wszystko zaś w imię szlachetnych intencji. O romantyczności Wallenroda świadczy również waga jaką przywiązuje do poezji. Sam jej nie tworzy natomiast najważniejsze przemiany dokonują się w nim pod wpływem pieśni wajdeloty litewskiego, Halbana. To właśnie ten stary mnich decyduje się powrócić na Litwę i śpiewać o bohaterskim Wallenrodzie, by jego historia i bohaterstwo zapadło na zawsze w świadomości Litwinów. Sam Wallenrod ostatecznie potwierdził swoją romantyczność samobójczą śmiercią podsumowującą jego tragiczne życie przepełnione wewnętrznym rozerwaniem, tęsknotą, wyrzutami sumienia i szlachetnością. To zdecydowanie jedna z najbardziej niejednoznacznych postaci, jakich doczekała się europejska literatura romantyczna.
Motyw miłości szczęśliwej i spełnionej w literaturze. 23 lipca, 201519 czerwca, 2023. Miłość to najczęściej wykorzystywany motyw w literaturze, który nieprzerwanie pojawia się od początku działalności artystycznej człowieka i przewija się przez każdą epokę. Z reguły dotyczy on dwojga kochanków i ukazuje ich nieszczęśliwe
18 lipca 2022 W literaturze konkretne motywy cieszą się szczególną popularnością. Przykładem może być chociażby motyw matki, domu rodzinnego, dziecka, samotności, śmierci, nieszczęśliwej miłości czy motyw anioła. Tego rodzaju motywy często realizują lektury szkolne. Do chętnie wykorzystywanych motywów należy również motyw femme fatale w literaturze, który rozpalał i nadal rozpala wyobraźnię wielu różnych twórców. Co to jest motyw kobiety fatalnej? W jakich utworach się pojawia? Jak zmieniał się na przestrzeni kolejnych epok literackich? Dowiedz się więcej na ten temat! Czym jest motyw kobiety fatalnej (femme fatale)? Femme fatale – kobieta fatalna – to postać w literaturze i kinie, której działania zmierzają do wykorzystania mężczyzny, żeby osiągnąć własne cele. Kobieta fatalna w literaturze jest najczęściej przedstawiana jako pozbawiona skrupułów, samolubna i skupiona wyłącznie na realizacji swojego celu. Femme fatale zwykle ostatecznie sprowadza katastrofę na mężczyzn, z którymi wchodzi w jakiekolwiek związki. Oczywiście w różnych dziełach literackich motyw femme fatale był realizowany na wiele sposobów, ale zwykle relacja z kobietą fatalną była dla mężczyzny brzemienna w negatywne skutki. Kobieta fatalna wyróżnia się często niezwykłą, oryginalną urodą oraz nietuzinkową osobowością, którą oczarowuje mężczyzn. Femme fatale: przykłady w literaturze Motyw kobiety fatalnej w literaturze szczególną popularność zdobył w okresie Młodej Polski. W literaturze młodopolskiej femme fatale była bezwzględną modliszką, która wykorzystując swoje atuty, miała zgubny wpływ na mężczyzn. Warto jednak zaznaczyć, że w rzeczywistości pojawiał się w dziełach twórców różnych epok literackich Nic dziwnego – związki międzyludzkie to bardzo wdzięczny temat, który spotyka się z zainteresowaniem szerokiego grona czytelników. Motyw femme fatale występował nawet w Biblii, na przykład w historii o Samsonie, którego zdradziła ukochana kobieta, w wyniku czego mężczyzna stracił swoją nadludzką siłę. Do sztandarowych przykładów motywu femme fatale w literaturze należą: Zobacz także: czym charakteryzuje się literatura feministyczna? Podpowiadamy! Lady Makbet z tragedii Williama Szekspira „Makbet”. To kobieta ambitna, uparcie dążąca do osiągnięcia założonych celów. To między innymi pod jej silnym wpływem Makbet decyduje się na zabójstwo prawowitego króla Szkocji. Jagna z „Chłopów” Władysława Reymonta. Jagna to najpiękniejsza dziewczyna we wsi, która ma ogromne powodzenie ze względu na swoją niesamowitą urodę. Matka Jagny chce dla niej dobrego zamążpójścia, dlatego decyduje się wydać dziewczynę za Borynę – starszego mężczyznę, który jest najbogatszym chłopem w lokalnej społeczności oraz jej przewodnikiem. Jagna miała romans z Antkiem – synem Boryny i organistą. Ostatecznie zostaje wygnana ze wsi. Dziewczyna nie odnajduje się zwyczajnym życiu, jest beztroska, a romanse z mężczyznami pozwalają jej oderwać się od rzeczywistości. Emma z „Pani Bovary” Gustave’a Flauberta. Emma swoje dzieciństwo spędziła w klasztorze, gdzie zaczytywała się w powieściach, które mocno wpłynęły na sposób postrzegania przez nią życia. Małżeństwo okazało się dla niej wielkim rozczarowaniem, co pchało bohaterkę w ramiona kolejnych mężczyzn. Ostatecznie, przez swoje liczne romanse, Emma popadła w poważne kłopoty finansowe. Nie widząc innego wyjścia z sytuacji, popełniła samobójstwo. Femme fatale w literaturze polskiej Kobiety femme fatale w literaturze polskiej pojawiały się w różnych epokach. Bardzo często były przedstawiane jednoznacznie negatywnie – twórcy nie zawsze zagłębiali się w psychologiczną stronę postępowania opisywanych postaci. Do najważniejszych obrazów femme fatale w literaturze polskiej zalicza się oczywiście Izabelę Łęcką z powieści „Lalka” Bolesława Prusa. Łęcka to niesamowicie piękna, młoda arystokratka, której rodzina ma poważne problemy finansowe. Mimo dobrego wykształcenia i zainteresowania literaturą, była kobietą oderwaną od rzeczywistości, która decyduje się wyjść za mąż za zakochanego w niej Stanisława Wokulskiego głównie ze względów materialnych. Wokulski dla Łęckiej jest gotów na wiele poświęceń – sprzedał nawet swój sklep, żeby wyjść z warstwy społecznej kupców i być bardziej „godnym” ręki arystokratki. Ostatecznie podsłuchał rozmowę Izabeli z jej kuzynem (mówili po angielsku myśląc, że Wokulski nie zna tego języka), w której kobieta go obrażała, co doprowadziło bohatera do podjęcia próby samobójczej. Wokulski to postać jednoznacznie pozytywna – zaradny, ciężko pracujący mężczyzna, sprawiedliwy dla swoich pracowników, wrażliwy na krzywdę i niedolę innych oraz interesujący się nauką. Izabela Łęcka absolutnie nie wzbudza sympatii czytelnika – jest wyrachowana i myśli przede wszystkim osobie. Innym przykładem femme fatale w literaturze polskiej jest Balladyna – główna bohaterka dramatu romantycznego Juliusza Słowackiego pod tym samym tytułem. Balladyna nie cofnie się przed niczym, żeby osiągnąć swoje cele. Zabija siostrę – Alinę i dzięki temu wygrywa rywalizację o serce księcia Kirkora. Ambitna Balladyna jednak na tym nie poprzestaje. Wdaje się w romans z Kostrynem, rycerzem męża. Razem wyruszają na wyprawę do Gniezna, która ma im umożliwić objęcie królewskiej władzy. Kostryn pokonuje armię Kirkora, który ostatecznie ginie. Balladyna decyduje się jednak również na uśmiercenie swojego kochanka i dzięki temu zostaje królową. Kobieta wykorzystywała mężczyzn do swoich celów, a kiedy przestawali jej być potrzebny, bez skrupułów się ich pozbywała. Femme fatale w literaturze współczesnej Femme fatale to motyw, który jest chętnie wykorzystywany także w literaturze współczesnej. Kobieta fatalna często jest główną bohaterką romansów, ale zwykle spotkanie na jej drodze prawdziwej miłości ostatecznie zmienia nastawienie postaci, która otwiera się na nowego mężczyznę. Oczywiście sposób, w jaki motyw realizuje się w poszczególnych utworach, to kwestia indywidualna i w dużej mierze uzależniona od wizji pisarza. Podsumowując: motyw kobiety fatalnej pojawiał się w literaturze już od czasów starożytnych. Femme fatale to postać, która zdradza mężczyznę (tak jak Dalila Samsona), wykorzystuje go do osiągnięcia własnych celów (tak jak Balladyna Kostryna) i prowadzi ostatecznie do jego upadku (tak jak Izabela Łęcka spowodowała próbę samobójczą Wokulskiego). Sam motyw na przestrzeni wieków był realizowany na wiele różnych sposobów, a szczególną popularność w literaturze polskiej zyskał w okresie Młodej Polski. Dzisiaj motyw femme fatale jest spotykany na przykład w romansach lub literaturze obyczajowej. Również warte przeczytania Sprzedaj książki Wypłaciliśmy już 14 762 004 zł za sprzedane książki w Polecamy sprawdzić -95% zł dobry zł jak nowa zł dobry zł widoczne ślady używania -73% zł jak nowa zł jak nowa zł dobry zł widoczne ślady używania -65% zł jak nowa zł jak nowa zł nowa Korzystaj wygodnie z naszej aplikacji
Rodzina w literaturze. BIBLIA - Pierwszą rodziną byli Adam i Ewa. W Starym Testamencie mamy do czynienia z rodziną podporządkowaną władzy mężczyzny, który sprawował prawną opiekę nad dziećmi oraz żoną (patriarchat). Za poważne wykroczenie uważano brak poszanowania i posłuszeństwa wobec rodziców ze strony dzieci, które do
2 listopada 2021 Na przestrzeni wieków, w poszczególnych epokach, królowały określone motywy literackie. Do najpopularniejszych należą, między innymi: motyw samotności, ponieważ samo uczucie ma bardzo uniwersalny i ponadczasowy charakter, motyw matki, dziecka, podróży czy motyw władzy. Jednak zdecydowanie, jednym z najczęściej wykorzystywanych motywów, jest oczywiście miłość. Dlaczego? Przede wszystkim z uwagi na fakt, że miłość towarzyszy człowiekowi właściwie od zarania dziejów i dla większości osób to zdecydowanie podstawowa wartość, mająca wpływ na różne sfery życia. Perypetie miłosne najsłynniejszych kochanków rozgrzewają do czerwoności umysły kolejnych czytelników i na stałe zapisują się w literackim kanonie, a wiele osób szuka w nich odniesienia do własnych losów. W tym artykule wymienimy najważniejsze przykłady zastosowania motywu miłości w literaturze i zastanowimy się nad tym, w jaki sposób jest on przedstawiany. Zobacz także: na czym polega motyw śmierci w literaturze? Jaka jest podstawowa definicja miłości w literaturze? Przykłady wykorzystania motywu miłości w literaturze można mnożyć. To zdecydowanie jeden z najczęściej podejmowanych tematów, ponieważ w mniejszym lub większym stopniu ma znaczenie dla większości osób. Definicja uczucia, jakim jest miłość to jednak kwestia w dużej mierze uzależniona od tego, w jaki sposób postrzegał ją autor i jaką problematykę chciał poruszyć w swoim utworze. Co to oznacza w praktyce? Powstałe na przestrzeni wieków książki, zwłaszcza w okresie romantyzmu, często opisują miłość jako destrukcyjne, wyniszczające uczucie, któremu jednostka podporządkowuje wszystko inne, ale równie chętnie przedstawianym motywem literackim jest miłość codzienna, dojrzała, która wymaga odpowiedniego pielęgnowania. Innymi słowy, obrazów miłości jest bardzo dużo, a sposób jej definiowania w literaturze to kwestia wysoce indywidualna, o czym będzie można się przekonać za chwilę, zapoznając się z naszym zestawieniem słynnych historii miłosnych. Przykłady zastosowania motywu miłości w literaturze Motyw miłości w literaturze przewija się przez kolejne epoki literackie, od Biblii (na przykład „Pieśń nad pieśniami”) przez kolejne mity greckie (mit o Orfeuszu i Eurydyce), po utwory średniowieczne (legenda o Tristanie i Izoldzie). W jakich jeszcze literackich historiach znajdziesz opisy miłości rodzącej się pomiędzy dwojgiem ludzi? Aragorn i Arwena. Człowiek i półelfka z trylogii „Władca Pierścieni” J. R. R. Tolkiena. Arwena, jako półelfka była nieśmiertelna, ale daru wiecznego życia wyrzekła się z miłości do człowieka – Strażnika Północy i późniejszego króla Arnoru i Gondoru. Romeo i Julia. Tej pary nie trzeba chyba nikomu przedstawiać. Romeo i Julia to postacie najsłynniejszego dramatu Szekspira. Dwoje młodych ludzi pochodzących ze zwaśnionych rodów zakochuje się w sobie bez pamięci, co uruchamia lawinę zdarzeń prowadzącą do śmierci zakochanych. Romeo i Julia stali się symbolami gorącej miłości, której nic nie pokona, a ich losy okazywały się na przestrzeni wieków inspiracją dla kolejnych twórców. Barbara i Bogumił Niechcicowie. „Noce i dnie” to jedna z najbardziej znanych powieści Marii Dąbrowskiej, opisująca losy małżeństwa Barbary i Bogumiła, ich życie codzienne, troski i radości, a w tle również perypetie ówczesnego społeczeństwa. Małżonkowie bardzo się od siebie różnią, a postawę Barbary naznaczyła w dużej mierze nieszczęśliwa miłość do pana Tolibowskiego. Lizzy Bennet i pan Darcy. „Duma i uprzedzenie” Jane Austen to powieść obyczajowa, która jednocześnie nie jest pozbawiona humoru. Największym zmartwieniem pani Bennet jest wydanie za mąż pięciu jej córek. Fabuła powieści skupia się na osobie Lizzy, drugiej w kolejności córki, błyskotliwej młodej dziewczyny, która poznaje zdystansowanego pana Darcy’ego. Katarzyna i Heathcliff. Heathcliff został przygarnięty przez ojca Katarzyny. Z czasem pomiędzy młodymi ludźmi rodzi się uczucie, ale Katarzyna mimo to decyduje się na małżeństwo z innym mężczyzną, o odpowiedniej pozycji społecznej i majątkowej. Nieszczęśliwa miłość okazuje się dla obojga brzemienna w skutkach. Powieść ma niesamowity gotycki klimat, dlatego zdecydowanie może przypaść do gustu miłośnikom mrocznych, tajemniczych historii. Zobacz także: jak wykorzystywany jest motyw domu w literaturze? Motyw miłości w lekturach szkolnych Miłość pojawia się również w lekturach szkolnych, czyli utworach literackich, które na stałe zapisały się w kanonie kultury polskiej. Wśród lektur z motywem miłości należy wymienić takie tytuły, jak: „Madame” Antoniego Libery, „Mistrza i Małgorzatę” Michaiła Bułhakowa czy „Dziady” i „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza. Gdzie jeszcze znajdziesz motywy miłości w lekturach? Stanisław Wokulski i Izabela Łęcka. Jedna z najsłynniejszych historii o nieszczęśliwej miłości w polskiej literaturze. Stanisław Wokulski, dysponujący dużym majątkiem kupiec, przedsiębiorczy i inteligentny mężczyzna zakochuje się w kobiecie spoza jego strefy – arystokratce Izabeli Łęckiej, która ostatecznie przyjmuje jego oświadczyny z powodów finansowych. Miłość jest motorem napędowym decyzji podejmowanych przez Wokulskiego, ale jednocześnie staje się dla niego źródłem cierpień. Warto zaznaczyć, że „Lalka” należy do grupy najważniejszych lektur, w których występuje motyw nieszczęśliwej miłości. Ligia i Winicjusz. „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza to zdecydowanie jedna z najsłynniejszych polskich powieści, które cieszy się dużą popularnością również poza granicami kraju. Winicjusz to młody patrycjusz, który przypadkowo poznaje Ligię, chrześcijankę. Mężczyzna chce ją sprowadzić do swojego domu, ale w drodze dziewczyna ucieka. Winicjusz rozpoczyna jej poszukiwania, w czym pomaga mu wuj, Petroniusz, przyjaciel rzymskiego władcy – Nerona. Ostatecznie Winicjusz dowiaduje się, że Ligia wyznaje wiarę chrześcijańską i przechodzi wewnętrzną metamorfozę. Na przeszkodzie uczuciu tych dwojga staje jednak tragiczne wydarzenie, jakim jest pożar Rzymu. Justyna Orzelska i Jan Bohatyrowicz. Pozytywistyczna powieść Elizy Orzeszkowej „Nad Niemnem” to przede wszystkim pochwała pracy i życia w zgodzie z przyrodą. Justyna Orzelska jest szlachcianką, ale z powodu braku pieniędzy, żyje pod dachem krewnych – Korczyńskich. Ma za sobą nieudany związek, a jej dotychczasowe życie nie jest dla niej satysfakcjonujące, do momentu, w którym dziewczyna poznaje Jana Bohatyrowicza, mieszkańca lokalnego zaścianka, z którym się zaręcza, pomimo różnic społecznych. Miłość tragiczna w literaturze Nieszczęśliwa miłość w literaturze to równie często występujący motyw, jak opowieści o spełnionym uczuciu, w którym wszyscy „żyli długo i szczęśliwie”. Dlaczego? Motyw miłości niespełnionej, trudnej fascynuje oraz rozgrzewa wyobraźnie. Anna Karenina i Aleksy Wroński. „Anna Karenina” to jedna z najważniejszych powieści w dorobku literackim Lwa Tołstoja, opowiadająca o losach tytułowej Anny, przedstawicielki rosyjskiej arystokracji, która wdaje się w romans z Aleksym Wrońskim i decyduje się odejść od męża. Para żyje ze sobą w związku, co oznacza dla Anny trudny do zniesienia ostracyzm społeczny. Powieść jest nie tylko historią o nieszczęśliwej, brzemiennej w skutkach miłości, ale przede wszystkim stanowi studium ówczesnego społeczeństwa, ponieważ konsekwencje zakazanego związku poniosła głównie Anna. Werter i Lota. „Cierpienia młodego Wertera” Goethego to powieść epistolarna, opisująca nieszczęśliwe uczucie Wertera do Lotty, które doprowadza go do samobójczej śmierci. Utwór stał się bardzo dużą inspiracją dla pisarzy epoki romantyzmu. Bohun i Helena. Jan Skrzetuski i Helena Kurcewiczówna to jedna z najsłynniejszych par polskiej literatury, ale równie duże emocje u czytelników wzbudzała i nadal wzbudza postać Bohuna, młodego watażki zakochanego w Helenie, który jest gotowy na wszystko, byleby tylko zdobyć serce dziewczyny. Szukając w literaturze nieodwzajemnionej miłości, zdecydowanie warto sięgnąć po ostatnią część sienkiewiczowskiej trylogii. Również warte przeczytania Sprzedaj książki Wypłaciliśmy już 14 762 004 zł za sprzedane książki w Polecamy sprawdzić -95% zł dobry zł jak nowa zł dobry zł widoczne ślady używania -73% zł jak nowa zł jak nowa zł dobry zł widoczne ślady używania -65% zł jak nowa zł jak nowa zł nowa Korzystaj wygodnie z naszej aplikacji
Motyw nieszczęśliwej miłości pojawił się również w balladzie "Romantyczność" Mickiewicza. Nieszczęście polegało tutaj na przedwczesnej śmierci Jasieńka. Bohaterka ballady - Karusia- jest obłąkana swoim uczuciem, widzi i prowadzi rozmowę z ukochanym. Ich miłość jest silniejsza niż śmierć.
Miłość to najczęściej wykorzystywany motyw w literaturze, który nieprzerwanie pojawia się od początku działalności artystycznej człowieka i przewija się przez każdą epokę. Z reguły dotyczy on dwojga kochanków i ukazuje ich nieszczęśliwe, tragiczne uczucie. Choć nieco mniej popularny, to jednak równolegle istnieje motyw miłości innej, bo szczęśliwej, spełnionej i odwzajemnionej, która jest tematem niniejszego opracowania. Zemsta Romantycznym utworem, do którego chciałbym się odwołać, są „Śluby panieńskie” Aleksandra Fredro. Twórca „Zemsty” przedstawia w nim perypetie kilkorga młodych bohaterów żyjących w wiejskim dworku szlacheckim. Mężczyźni – Gustaw i Albin – oraz kobiety – Klara i Aniela – wychowują się razem i wydaje się, że są wręcz dla siebie stworzeni. Od początku utworu fabuła skupia się na wątkach miłosnych i sposobie, w jaki poszczególne postaci postrzegają to uczucie oraz jak ono na nie wpływa. Pomimo namów rodziców młodzi bohaterowie nie są jednak skorzy do małżeństwa, gdyż mają wiele obaw związanych z miłością. Sytuacja ulega zmianie, gdy do akcji przystępuje Gustaw, który urażony faktem odrzucenia oświadczyn przez Anielę, uknuwa intrygę, aby ją zdobyć, a dodatkowo zbliża do siebie Klarę i Albina. Utwór kończy się szczęśliwym zakończeniem w postaci małżeństwa dwóch par. Widać zatem, że w tym przypadku romantyczna miłość jest szczęśliwa i spełniona, gdyż daje wiele radości i kończy się zawarciem formalnego związku. W kontekście tematu należy również zauważyć, że w „Ślubach panieńskich” Fredro posłużył się popularną w romantyzmie, paranaukową koncepcją mesmeryzmu, zakładającą, że w świecie funkcjonuje pewna substancja przyciągająca do siebie dwoje ludzi i łącząca ich nierozerwalnym uczuciem. Jej działanie jest niezwykle silne i nawet społeczne konwenanse ani jakiekolwiek inne przeszkody nie są w stanie jej przeszkodzić. W przeciwieństwie do „Cierpień młodego Wertera” i „Pana Tadeusza” uczucie ukazane przez Fredro jest jednak spełnione i nienaznaczone tragizmem, choć oczywiście stanowi wielką siłę, której bohaterowie nie są w stanie się oprzeć. Dzięki intrydze Gustawa ostatecznie dochodzi do zawarcia małżeństwa pomiędzy bohaterami, mimo że wcześniej tak bardzo wyrzekali się, że to nie nastąpi. „Śluby panieńskie” są więc dowodem, że niezwykle silna i intensywnie przeżywana miłość romantyczna może być nie tylko tragicznym i rujnującym, ale również szczęśliwym, spełnionym i odwzajemnionym uczuciem. Noce i dnie Temat szczęśliwej miłości podejmuje również powieść „Noce i dnie”. Dzieło Marii Dąbrowskiej przedstawia skomplikowane i zawiłe uczucie pomiędzy Barbarą a Bogumiłem Niechcicami. Oboje są bohaterami bardzo różnymi od siebie, ponieważ mąż to typowy pozytywistyczny, prostolinijny, łagodny i przyjacielski mężczyzna, dla którego jedną z najważniejszych wartości jest praca, a żona to marzycielka uciekająca od zewnętrznej rzeczywistości i żyjąca w świecie ckliwych romansów. Mimo tych odmienność wspólnie dzielą codzienność, co – jak można się domyślać w świetle powyższego opisu – nie jest zbyt łatwe. Często dochodzi bowiem do niesnasek pomiędzy małżeństwem, jak chociażby wówczas, gdy zazdrosna Barbara robi wyrzuty Bogumiłowi bo, ten na pożegnanie ustroił jaśminem powóz Teresy. Jednak pomimo różnic i wielu awantur, do jakich dochodzi pomiędzy małżeństwem, miłość stanowi dla nich niezwykle ważną wartość. Wszak to głównie dzięki Barbarze Bogumił nie popada w skrajny i wyniszczający pracoholizm, gdyż żona często go za to gani i choć nie robi tego w sposób stonowany, to efekty jej starań są pozytywne. Z kolei Bogumił, traktując ukochaną po przyjacielsku i rozumnie, sprawia, że nie zanurza się ona całkowicie w świat pretensjonalnych i ckliwych romansów. Za sprawą męża, dla którego jest Barbara jest prawdziwą kobietą z krwi i kości, a nie egzaltowaną damą, nie traci ona kontaktu z rzeczywistością i całkowicie nie zamyka się na innych ludzi. Miłość Niechciców bez wątpienia można określić jako uczucie bardzo trudne i wymagające wielu wyrzeczeń oraz poświęceń, lecz jednocześnie jako pozytywna wartość w życie bohaterów. Uczucie daje im jak gdyby równowagę życiową i w przypadku Bogumiła nie pozwala pogrążyć się w pracy, a jeśli chodzi o Barbarę, to odciąga ją od marzycielskiego świata ckliwych romansów. Mistrz i Małgorzata O losach tytułowych bohaterów dowiadujemy się dzięki relacjom samego Mistrza, który opowiada swoją historię jako pacjent szpitala psychiatrycznego. Mówi o tym, jak poznał swoją wybrankę, gdy ta przechadzała się nieszczęśliwa po Moskwie, marząc o prawdziwym i szczerym uczuciu, którego nie było dane jej doznać, mimo że miała opiekuńczego, bogatego i dobrego dla niej męża. Mistrz nie posiadał tylu dóbr materialnych i mieszkał w niewielkim przybytku w starej kamienicy, gdzie spotykał się potajemnie z Małgorzatą. Żyjąc razem, w pewnym momencie mężczyzna nazywa ją nawet swoją żoną. Ich miłość jest silna, szczera, autentyczna, szczęśliwa, odwzajemniona oraz pełna wzajemnego zrozumienia i poszanowania, co całkowicie odróżnia ją od uczucia Emmy i Karola. Tym, co w dużym stopniu łączy kochanków z powieści Bułhakowa, okazuje się pisana przez tytułowego bohatera powieść. Małgorzata wypowiada się o niej pochlebnie i uważa ją za wartościowe dzieło, jednak odmiennego zdania są recenzenci, którzy nie pozostawiają na niej suchej nitki. Pod wpływem krytyki Mistrz popada w szaleństwo i ląduje w szpitalu dla umysłowo chorych. Przebywa w nim dwa lata i jest przekonany, że ukochana już dawno o nim zapomniała. Myli się jednak, ponieważ Małgorzata tak kocha swojego wybranka, że zaprzedała duszę diabłu, aby tylko go uratować. Widać zatem, że opisana przez Bułhakowa miłość jest zdolna do obopólnych poświęceń i choć musi stawiać czoła trudnym wyzwaniom, to udaje się jej je pokonać, co jest kolejnym elementem odróżniającym „Mistrza i Małgorzatę” od „Pani Bovary”. Małgorzata jest wierna ukochanemu i całkowicie mu oddana, czego bynajmniej nie można powiedzieć o Emmie. Wszak mimo tego, że uznano Mistrza za niepoczytalnego i wtrącono dla zakładu psychiatrycznego na długie 2 lata, Małgorzata nie poddaje i pragnie uratować ukochanego. Choć on nie ma jej wiele do zaoferowania, to ona trwa przy nim cały czas. Ostatecznie udaje im się zaznać szczęście przy wydatnej pomocy szatana, który ofiarowuje dwojgu tytułowym bohaterom możliwość wiecznego życia razem. Utwór Bułhakowa prezentuje miłość niezłomną i gotową do ogromnych poświęceń. Uczucie Mistrza i Małgorzaty jest wręcz magiczne i przełamuje wszelkie bariery, nawet umysłowe i fizyczne, czego dowód stanowi pakt z diabłem i przeniesienie się do innego wymiaru. W wymiarze ludzkim o miłości Mistrza i Małgorzaty można powiedzieć, że charakteryzuje się determinacją, wiernością, lojalnością i całkowitym oddaniem drugiej osobie. Wszystko to stanowi całkowite przeciwieństwo przyziemnej, tragicznej i nieodwzajemnionej miłości Karola i Emmy, choć należy zauważyć, że dzięki miłości Mistrz zmienia się z załamanego pesymisty w człowieka szczęśliwego, co stanowi przeciwność mającej odwrotny charakter metamorfozy Karola. Wichrowe wzgórza Obraz spełnionej miłości ukazują również „Wichrowe wzgórza”. Powieść Emily Brontë przedstawia historię uczucia pomiędzy Katarzyną Earnshaw a przygarniętym w dzieciństwie przez jej ojca Heathcliffem. Początkowo nic jednak nie wskazywało nie tylko na to, że zrodzi się pomiędzy nimi przyjaźń, ale nawet na to, że bohaterowie znajdą wspólny język. Katarzyna podchodziła bowiem sceptycznie do pomysłu przygarnięcia Heathcliffa przez ojca, ponieważ ta decyzja była sprzeniewierzeniem się wobec woli zmarłej kilka lat wcześniej matki. Mimo to Katarzyna szybko przekonuje się do przybranego brata, w efekcie czego stają się bliskimi przyjaciółmi spędzającymi wspólnie błogie czasy dzieciństwa. Kiedy ojciec umiera, prawdziwy brat głównej bohaterki – Hindley – z zazdrości przepędza z domu Heathcliffa i mianuje go parobkiem, lecz mimo to Katarzyna nie opuszcza go. Robi to dopiero wówczas, gdy przez przypadek zadomawia się w arystokratycznym domu państwa Linton, gdzie poznaje Edgara, a po kilku latach za niego wychodzi, aby zostać damą z wyższych sfer, mimo że tak naprawdę kocha Heathcliffa, lecz nie może się z nim związać, ponieważ jest on parobkiem. Ich miłość spełnia się po wielu towarzyskich komplikacjach, kiedy kilka godzin przed śmiercią Katarzyny wyznają sobie miłość i przebaczają wyrządzone krzywdy. „Wichrowe wzgórza” są więc kolejnym utworem, w którym miłość powstaje przez długi czas; rodzi się z przyjaźni i wspólnie spędzonego dzieciństwa, kiedy to dwie bardzo bliskie sobie osoby spędzały wspólnie czas. Narodziny tej miłości są jednak niezwykle burzliwe i wymagają podejmowania trudnych wyborów życiowych. Jest to uczucie z jednej strony pełne niezrealizowanej namiętności i ogromnego przywiązania wytworzonego na bazie przyjaźni i pokrewieństwa dusz, a z drugiej przepełnione zemstą i nienawiścią ze strony Heathcliffa wobec osób, które uniemożliwiały jego realizację. Miłość szczęśliwa i odwzajemniona to źródło szczęścia, radości i spełnienia dla bohaterów literackich. Dzięki niej odnajdują sens życia i pokonują przeciwności losu. Co prawda nie jest ona tak emocjonalna i kipiąca od emocji jak miłość tragiczna, ale jednak stanowi ważny motyw literacki, który warto odnotować. I. Literatura podmiotu: 1. Bronte Emily, Wichrowe Wzgórza, Warszawa, Prószyński i S-ka, 2009, ISBN 9788376486109, 2. Bułhakow Michaił, Mistrz i Małgorzata, Warszawa, Czytelnik, 1997, ISBN 8307025443, 3. Dąbrowska Maria, Noce i dnie, Kraków, Greg, 2003, ISBN 8373273751, 4. Fredro Aleksander, Zemsta, Kraków, Greg, 2008, ISBN 8373271961, II. Literatura przedmiotu: 1. Polańczyk Danuta, Mistrz i Małgorzata Michaiła Bułhakowa, Lublin, Biblios, 2009, ISBN 9788386581023, s. 27-28 2. Polańczyk Danuta, Zemsta Aleksandra Fredry, Lublin, Biblios, 2012, ISBN 9788386581788, s. 29-31. Ramowy plan wypowiedzi: 1. Teza: Miłość szczęśliwa i spełniona przynosi bohaterom radość i pozwala im odnaleźć sens życia. 2. Kolejność prezentowanych argumentów: a) „Zemsta”: obraz emocjonalnej i pełnej zaangażowania postawy Wacława i Klary w stosunku do miłości, którą za wszelką cenę pragną zrealizować. b) „Noce i dnie”: miłość jako trudne, ale szczęśliwe uczucie, które sprawia, że główni bohaterowie nie pogrążają się w pracy i w ckliwych romansach. c) „Mistrz i Małgorzata”: trudna i wymagająca, ale szczęśliwa i dająca poczucie spełnienia miłość pomiędzy tytułowymi bohaterami, którzy w ogromnym stopniu poświęcają się dla siebie. d) „Wichrowe wzgórza”: długo rodząca się miłość pomiędzy przybranym rodzeństwem; trudne uczucie, które wiąże się z zemstą i nienawiścią. 3. Wnioski: a) Spełniona i szczęśliwa miłość ma pozytywny wpływ na życie człowieka. b) Dzięki szczęśliwej miłości bohaterowie pokonują dzięki niej przeciwności losu.
Miłość i cierpienie towarzyszą człowiekowi nieustannie i niestety często idą ze sobą w parze. Motyw nieszczęśliwej miłości pojawia się w literaturze każdej epoki, choć kształtowany jest zgodnie z konwencjami danego nurtu. W mitologii greckiej odnajdziemy wiele wątków miłosnych. Wzruszająca jest opowieść o Orfeuszu i Eurydyce.
Jesteś w: Motyw miłości „Antygona” Sofoklesa Miłość ukazaną w „Antygonie” można rozpatrywać dwojako: jako wszechpotężne uczucie będące motorem działań bohaterów, ale jednocześnie prowadzące do ich zguby. Zarówno Antygona, jak i Hajmon kochali tak silnie, że postanowili ponieść ofiarę ze swojego życia, choć każde w innym rozumieniu: „Miłości – ni bóg nie ujdzie przed twoim nawałem” Hajmon nie wyobrażał sobie dalszego życia bez ukochanej i tak jak ona popełnił samobójstwo. Antygona kierowała się sercem (miłością do brata) i nie mogła postąpić wbrew temu, co czuła. Godziłoby to w jej system wartości i przeczyło sumieniu.„Dzieje Tristana i Izoldy” W utworze mamy przykład jednego z najbardziej dramatycznych trójkątów miłosnych, skutków miłości zrodzonej z magii, przeklętej, fatalnej. Tragiczny skutek pomyłki - wypicia napoju miłosnego - zmienia wzorowego rycerza w wiarołomcę i grzesznika, a dobrze wychowaną potomkinię królów w zwykłą cudzołożnicę, wykorzystującą spryt i podstęp w dążeniu do spełnienia. „Romeo i Julia” Williama Szekspira Historia Romea i Julii, jest chyba, prócz ich średniowiecznych przodków – Tristana i Izoldy, jedną z najbardziej znanych opowieści o nieszczęśliwej miłości „od pierwszego wejrzenia”, niezważającej na przeciwności losu, lecz walczącej o spełnienie. „Cierpienia młodego Wertera” Goethego Miłość między Lottą a Werterem jest uczuciem, które od pierwszej chwili nie może mieć szczęśliwego zakończenia. Dziewczyna jest zaręczona z innym mężczyzną i pozostaje mu wierna. Uczucie całkowicie wypełnia serce młodzieńca i zmienia jego świat. Z czasem staje się dla niego obsesją i destrukcyjnie wpływa na jego psychikę. Nękany niemożnością spełnienia swoich pragnień, dokonuje tragicznego wyboru – popełnia samobójstwo. Lotta dopiero w obliczu zakończenia znajomości z Werterem, rozumie ile znaczy jego obecność w jej życiu. Decyduje się jednak zrezygnować z tych uczuć dla dobra małżeństwa z Albertem, którego szanuje i 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13Mowa oskarżycielska Izabeli Łęckiej. Wysoki Sądzie, szanowna Ławo Przysięgłych! Zebraliśmy się tutaj, aby osądzić obecną na sali, oskarżoną Izabelę Łęcką oraz wydać sprawiedliwy wyrok w jej sprawie. Każdego dnia spotykamy się z różnorakimi przejawami okrucieństwa, zdrady, egoizmu i zuchwalstwa ze strony otaczających nas
Motyw miłośći jest tak wdzięcznym i zajmującym tematem, że od dawien dawna stanowił inspirację dla twórców literackich. I nie mamy tu na myśli tylko miłości romantycznej, chociaż wydaje się, że to właśnie ona najczęściej gości na kartach powieści i poematów. Gdzie w literaturze znajdziemy motyw miłości? Motyw miłości w literaturze Motyw miłości w literaturze pojawia się bardzo często, bez względu na epokę, w której przyszło tworzyć twórcom. Dzieje się tak dlatego, że tematyka ta ma w pewnym sensie charakter uniwersalny i niezmiennie towarzyszy człowiekowi. Zmieniają się tylko okoliczności. Pierwszy utwór traktujący o tym uczuciu to bez wątpienia "Pieśń nad pieśniami", czyli jedna z ksiąg Biblii. Interpretatorzy twierdzą, że jego treść można traktować jako alegorię miłości Boga do narodu czytelnicy możemy również rozczytywać się w wielu dziełach poświęconych romantycznej miłości między kobietą a mężczyzną. Motyw ten bardzo często pojawia się w mitologii greckiej. Przywołać tu można choćby postaci Orfeusza i Eurydyki. Tego typu utwory ukazują zmagania, jakim poddani są kochankowie, którzy przeważnie przechodzą wielkie trudności i cierpienia, a często na końcu i tak nie mogą połączyć się z ukochaną autorzy miejsce w swoich utworach poświęcają nie tylko miłości romantycznej. Równie często obrazują piękną miłość między rodzicami a dziećmi. W polskiej literaturze szczególne miejsce zajmują z kolei utwory ukazujące bohaterów, którzy swoje życie poświęcają miłości do ojczyzny. I mamy tu przykłady zarówno tych, którzy w jej imię poświęcają swoje życie w walce wręcz z wrogiem, ale również bohaterów pozytywistów, którzy wierzą, że dzięki pracy organicznej i pracy u podstaw mogą przysłużyć się nieszczęśliwej miłości Motyw nieszczęśliwej miłości to chyba najczęściej spotykany motyw w powieściach o tematyce miłosnej. Nie sposób tu nie wspomnieć o sławnym na całym świecie dramacie Szekspira "Romeo i Julia". Kochankowie mimo wielkiej miłości i wsparcia wielu osób, nie są w stanie pokonać piętrzących się przed nimi przeszkód. W efekcie tego oboje tracą życie w bardzo młodym wieku. Kolejnym doskonałym przykładem literackiej nieszczęśliwej miłości są "Cierpienia młodego Wertera" Goethego. Tytułowy Werter przeżywa rozterki miłosne, ponieważ zakochał się w kobiecie, która jest zaręczona. Efektem jego nieszczęśliwej miłości jest decyzja o samobójstwie. Podobny motyw pojawia się również w IV części "Dziadów" Mickiewicza. W utworze tym główny bohater - Gustaw - również decyduje się na samobójstwo, podyktowane niespełnionym uczuciem. Obok motywu nieszczęśliwej miłości często pojawia się również motyw vanitas - związany z przemijaniem i zmierzaniu ku śmierci. Zobacz też: Motyw snu w literaturze. Co łączy Hypnosa i sny Roskonlikowa?Miłość rodzicielska w literaturzeMiłość rodzicielska w literaturze znajduje również swoje odbicie. Jednym z przykładów oddanej miłości matki do dzieci jest matka Balladyny z dramatu Juliusza Słowackiego. Mimo wszelkich niegodziwości, jakich dopuszczała się tytułowa bohaterka, jej matka obdarzała ją szczerym i silnym uczuciem. Doskonały przykład miłości rodzicielskiej, tym razem ze strony ojca, otrzymujemy w "Trenach" Jana Kochanowskiego. Cykl ten autor poświęcił swojej zmarłej córce Urszuli. Z tekstów można odczytać ogrom uczuć, jakimi obdarzał ojciec swoje dziecko, i to jak nie może pogodzić się z jego stratą. Miłość do ojczyzny w literaturze Miłość do ojczyzny w polskiej literaturze romantycznej pojawia się dość często. Po motyw ten chętnie sięgali wieszczowie narodowi: Adam Mickiewicz i Juliusz Słowacki. Ten pierwszy szczególnie unaocznił motyw patriotyzmu i oddania ojczyźnie w "Panu Tadeuszu", gdzie nie tylko bohaterowie deklarują swoją postawą i zachowaniem miłość do kraju, ale także sceneria przesycona jest patriotycznym duchem. Wystarczy wspomnieć tu chociażby opis dworku w Soplicowie, na wskroś polskiego, w którym na ścianach królują portrety bohaterów narodowych, a zegar wygrywa Mazurka Dąbrowskiego. Nieco inne ujęcie miłości do ojczyzny ukazuje Juliusz Słowacki w "Kordianie". Tu bohater po licznych wewnętrznych rozterkach dochodzi do przekonania, że prawdziwym sensem życia jest poświęcenie się sprawom narodowym. Zobacz tez: Motyw przemijania w literaturze. Przemijanie, czas, upływ czasu
cd3P.
